EduNET.LK

සමාජය හා කලාකාරයා

ස්වකීය ජාතියේ ජාතික අලසකම්, දුර්වලකම් මගහරවා ජාතියේ නවෝදය සෙසුලෝකයා අතරෙහි උච්චස්ථානයක රැඳවිය හැකි ගත් කරුවන් කවියන් ආදී කලාව උදෙසාම ජාතිය දිනූ කලාකාමීහු ඇතිවීම ඒ ජාතියේ වාසනාවකි.

භාරතයේ - කාලිදාස, වාල්මිකී, එංගලන්තයේ ෂේක්ස්පියර්, මිල්ටන් ග්‍රීසියේ හෝමර් රුසියාවේ ටොල්ස්ටෝයි ආදීහු ජාතියේ සභ්‍යත්වයත් සංස්කෘතියත් නගා සිටුවීම උදෙසා උපන් අය වූහ. ඔවුන්ගේ කෘතීන් දැනුදු ලෝකසාහිත්‍ය නමැති නිලම්බරයෙහි පුන් සඳ සේ බැබළෙයි. ඒ නිසාම ඒ ඒ ජාතීන්ද ඒ කලා කරුවන්ගේ නාමයට පින් සිදුවන්නට අන්‍ය ලෝකයා අතරෙහි ජනප්‍රියත්වයේ හිනි පෙත්තට නැග අවසානය.

සිංහලයෙහි ද ලෝකයාගෙන් පුද පූජා ලැබිය හැකි උසස් කලාකරුවන් බිහිනොවූයේ නොවේ නමුත් ඔවුන් සෙසු ලෝකයා අතරෙහි කැපී නොපෙනෙන්නට වූයේ ජාතියේ මහ පවකිනි. එය කලා කරුවන් නිසා ඇති වූ පවක් නොවේ. නූතන සමාජයේ මුල්බැසගෙන තිබෙන ආත්මාර්ථකාමී අදහස් නිසා ඇතැම් පුද්ගලයන් නිසා ඇති වූ පවක්ය.

කලාකරුවා දුප්පතෙක් බව කවුරුත් පිළිගත් සත්‍යයෙකි. ඔහු ධනයෙන් දුප්පත්බව සැබෑය. නමුත් ධනයට වඩා වටිනා දෙයක් ඔහුගෙන් තම ජාතිය උදෙසා හිමි විය යුතුය. ජාතියේ නාමයෙන් කළ හැකි උසස් ම සේවය කිරීමට අවංක කලාකරුවා කවදත් පසුබට නොවනු ඇත. නමුත් ඔහු දිරි ගැන්වීමට අපේ සමාජය මැලි බවක් දක්වන බව පෙනේ.ඉතින් ජාතික කලා උන්නතියක් ගැන කවර කතාද?

කලකිරීම

වත්මන් සමාජයේ සංගීතයඥයෝ සංගීතය අතහැර කරවල වෙළඳාමට බැසීමට සිත යොමු කරති. කිවියන් කවියට ආයුබෝවන් කියා වෙන වැඩපල ගැන සිත මෙනෙහි කරති. මීට වගකිව යුත්තෝ කවරහුද. මොවුන්ගේ කෘතීන් වල රස විඳ ආශ්වාදයක් ලැබූ නූතන සමාජය මය.

තම හදවතෙහි නැගුණ සොබා සුන්දරත්වයේ මහඟු දායාදයක් යැයි කිය හැකි හරබර අදහස් කලාවේ නාමයෙන් කෘතීන් බවට පත් කළ කලාකරුවන් වැලිසර, රාගම ආදී ආරොග්‍ය ශාලාවල උණු කඳුලු පෙරද්දී ඔවුනගේ කෘතීන් වල රස වින්දනය ලැබූ කියවන්නන් තවමත් එහි රස විඳිති. ඔවුනගේ කෘතීන් ප්‍රකාශයට පත් කළ ප්‍රකාශකයන් එයින් උපයාගත් ලක්ෂ ගණන් මුදල් බැංකු වල තැන්පත් කර ධනවත් බවේ හිනි පෙත්තට නගිද්දී අසරණ කලාකරුවාට හිමිවී ඇත්තේ ජාතියේ නාමයෙන් පණ නළ සඟවාගෙන නිහඬ වීමටය.

කළ යුතු දෙය

අනේ! කලාකරුවාට ජාතියෙන් ලැබෙන සැළකිලි! මියගිය කලාකරුවන් සිහි කිරීම සඳහා ඉඳහිට අනුස්මරණ රැස්වීම් තබා ගුණ ගයා කරන හර බර දෙසුම් වලින් ජාතියට එතරම් සෙතක් වේයැයි සැක සහිතය. ඔවුනට කරන එකම පුද සත්කාරය නම් ඔවුනගෙන් ජාතියට ඉතිරිවී තිබෙන කෘතීන් අමරණියත්වයට පත් කිරීමය. එය ආරක්ෂා කිරීමය. එය සමගම කළ යුත්තේ ජීවතුන් අතර සිටින කලාකරුවන්ගෙන් ජාතික කලාවේ නාමයෙන්වත් ඔවුනගේ කෘතීන් බිහි කිරීමට ඔවුනගෙන් කලාවේ ජීවනය සඳහා ගත හැකි උසස්ම සේවයක් ලබා ගැනීමට ඔවුන්ව දිරි ගැන්වීම බව අපේ හැඟුමයි.

මේ ගැන මදක් කල්පනා කළ යුත්තේ රජය හෝ ඊනියා ප්‍රකාශකයන් නොවේ. ඔවුනගේ කෘතීන් වලින් රසාස්වාදයක් ලබන කියවන්නන්මය. ජාතික කලාවන් ගැන මහ හඩින් කතා කරන උසස් අයගෙන් මෙයට ප්‍රතිකර්මයක් බලාපොරොත්තුවීම මූඩ ක්‍රියාවකි.

කවියන්, සංගීතඥයන්,චිත්‍රඥයන්, නවකතා කරුවන්වැනි කලාකාමීහු ඇත්තේ සිංහලයේ පමණක් නොවේ. නමුත් ලෝකයේ අන්‍ය ජාතීන් දෙස බලනවිට අපේ කලාකරුවා වැටී සිටින අඳුරු පාතාලය කුමක්දැයි වැටහේ. මෙයට වගකිව යුත්තේ කවරහුද? සමාජයමය.

“ජාතියේ ජීවය” කලාකරුවාගේ හදවතෙහි රැඳී ඇතැයි කීම මුසාවක් නොවේ. ඉතින් කලාකරුවා මුලු ගැන්නුවොත් ජාතික ජීවයත් ඔහුත් සමග මුලුගැන්වෙනු ඇත. ජාතියේ පුනර්ජීවයක් බලනු කැමැත්තෝ කලාකරුවා නගාසිටුවීමට උත්සාහ දැරිය යුත්තේ එහෙයිනි.

එවිට ඔහුත් සමගම ජාතික කලාවේ ජීවනයක් බලාපොරොත්තු විය හැක.එසේ නැතහොත් වැඩිකල්යන්ට මත්තෙන් සිංහලය එකම කලා කාන්තාරයක් බවට පත්වන දිනය වඩා ඈත නොවනු ඇත.

 - ජයතිලක පෙරේරා විසිනි -

LANKADIPA, February 5, 1955
 
බීරි අලියකුට වීණා ගෑමෙන් පලයක් නෑ! නෑ! යන සිද්ධාන්තය අද වෙන කවදාවත් නැති තර මට ඔප්පු වී ඇත්තේය.

‍ලංකා දේශපාලනයේ මෑතක සිට මෙසේ වීණා ගෑ දෙදෙනෙක් වූහ. හිටපු අගමැති ඩඩ්ලි සේනානායක හා හිටපු වෙළඳ ඇමති ආර්. ජී. සේනානායක යන මහත්වරු මේ අලුත් ගායකයන් දෙදෙනය. මෑතදී සිට මේ දෙපලට තවත් එ. ජා. පක්ෂයේ බල කණුවක් එකතු වී ගායක ත්‍රිමූර්තියක් පහළ වී සිටිති.

වරක් වෙළඳ ඇමති පදවිය ඉසිලූ හැන්රි අමරසූරිය මහතා මේ ත්‍රි මූර්තිය බිහි කළ තුන්වැන්නාය.

බාල් නටා - බයිල කියා රට හදන්ට බෑ යනු හිටපු අගමැති ඩඩ්ලි සේනානායක මහතාගේ ගීය විය. ඉන්දු-ලංකා ප්‍රශ්නෙ නම් විසඳු හැටි හරි නෑ යනු දෙවෙනි ගායක ආර්. ජී. සේනානායක මහතාගේ ගීය විය.

රජය නොයෙකුත් යෝජනා ක්‍රම වලට මුදල් වියදම් කරන ආකාරය හොඳ නෑ යන ගීය මුදල් ඇමති ඇම්. ඩී. එච්. ජයවර්ධන මහතාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් ගාල්ලේ මහ හෝටලයේ පැවැත් වුණු දකුණු පළාතේ වැවිලිකරුවන්ගේ සංගමය ඉදිරියේ දී හැන්රි අමරසූරිය මහතා ගායනය කළේය.

කොතරම් මිහිරි හඬින් ගායනය කළත් එ. ජා. පක්ෂයට නම් මේ ගීවල ඇති මධුරත්ත්වයක් නැති බැව් දැන් හොඳ හැටි පැහැදිලි කරුණකි. ගායකයන් කොතරම් දක්ෂ වුවත් අලියා බිහිරි නම් ඒ සංගීතයෙන් ආස්වාදයක් නොලැබෙන්නේය. අලියා බිහිරි බව දැන දැන ගායනය තව දුරටත් කරගන යෑම නිෂ්පල ක්‍රියාවක් නොවන්නේද?

එ නිසා මේ ගායකයන් තිදෙනා ඉදිරියේ දැන් ඇත්තේ පහසුවෙන් විසඳා ගත හැකි ප්‍රශ්නයකි. එක්කෝ අලියා බීරි බව දැන ගැනීමෙන් පසු කන් ඇහෙන අලියකු සොයා ඔහුට ගායනය කිරීමයි. නැති නම් අලියා බිහිරි නිසා නිකරුණේ ගායනය සඳහා මහන් සි නොවී සුනිල් සාන්ත මෙන් නිකම් සිටීමයි.

ලබන 25 වෙනිදා පැවැත්වෙන එ. ජා. පක්ෂයේ වාර්ෂික සම්මේලන රැස්වීම මෙතෙක් දක්නට නොලැබුණු අන්දමේ උණුසුම් සාකච්ඡා වලට හා වාද විවාද වලට මග පෑදෙන බැව් කියා පාන පෙර නිමිති දැනටම වහළ වී ඇත්තේය.

සුදුව හා සුරාව බුද්ධ ජයන්තියට පෙර තහනම් කළ යුතුයයි හිටපු අගමැති ඩඩ්ලි සේනානායක මහතා විසින් ඉදිරිපත් කරනු ලබන යෝජනාවක් මේ උණුසුම් සාකච්ඡාවලට හේතු වන්නේය.

ඩඩ්ලි සේනානායක මහතා ගේ මේ යෝජනාව ඒ මහතා විසින් පසුගියදා එ. ජා. පක්ෂයේ කෘත්‍යාධිකාරි මණ්ඩලය ඉදිරියේ තබන ලදී. එහිදී එය සම්මත වූ නමුත් ඉන්පසු පැන නැගී ඇති තත්වය අනුව මේ යෝජනාව සම්මත නුවුවහොත් එ. ජා. පක්ෂය තුළ කවර අන්දමේ විපර්යාස යක් ඇති වේද යන්න ගැන එ. ජා. පක්ෂයට ලෙන් ගතුකම් දක්වන ලක්ෂ සංඛ්‍යාත ජනතාවකගේ සැලකිල්ලට භාජන වී තිබේ.

ඩඩ්ලි සේනානායක මහතා එ. ජා. පක්ෂයේ කෘත්‍යාධිකාරි මණ්ඩලය ඉදිරියේ මේ යෝජනාව තැබූ විට වරක් ඩඩ්ලි සේනානායක මහතා ගේ කුළුපග සගයකු වූ ගොවිකම් ඇමති ජේ. ආර්. ජයවර්ධන මහතා එයට ස්වකීය විරෝධය පළ කළ බැව් තතු දන්නා පක්ෂය කියති.

ඒ අතර ඩඩ්ලි සේනානායක මහතාගේ මේ යෝජනාව ඒ මහතා අගමැතිව සිටිය දී ක්‍රියාවේ යෙදවීම පහසුවෙන් කළ හැකිව තිබුණු නමුදු එසේ නොකර හිටපු අගමැතිවරයා දෑන් එවැනි යෝජනාවක එල් බගන සිටීම තේරුම් ගත  නොහැක්කකැයි තර්ක කරන පක්ෂයක් සිටිති. සුරාව හා රේස් තහනම් කළ හොත් රජයට ලැබෙන ආදායමෙන් විශාල කොටසක් නොලැබ යෑම නියතයෙන්ම සිදුවිය හැක් කකැයි මේ පිරිස ඉදිරි පත් කරන තර්කයකි.

මේ තර්කය නොකෙරෙන වේදකමට කෝඳුරු තෙල් හත්පතක් සෙවීමට කරන උත්සාහයක් නොවේද?

පේනා තෙක් මානේ එන සම්බුද්ධ ජයන්තිය මහ ඉහළින් පැවැත්වීමට අපේ රජය නොගන්නා උත්සාහයක් නැත. හිටපු අගමැතිවරයා ඉදිරිපත් කර ඇති යෝජනාව ක්‍රියාවේ යොදවනු ලැබුවහොත් බටහිරින් බෝ වුණු විනාශකාරී සංස්කෘතියත්, එයින් ලැබී ඇති භයානක ප්‍රතිඵලත් සම්පූර්ණයෙන්ම අහෝසි වී යන්නේය.

දිවයිනේ ආදායම පහළ යෑමේ බොරු බියක් සිතින් මවා ගන සුරා - සුදු තහනම වැනි වැදගත් යෝජනාවක් ක්‍රියාවේ යෙදී මට ආණ්ඩු පක්ෂය මැලි වුව හොත් '' සම්බුද්ධ ජයන්තිය ඡන්ද බලය ලබා ගැනීමට රජය යොදා ගන්නා දඩ මීමකු වනු ඇතැ" යි ඇතැම් පක්ෂයක් ඉදිරිපත් කරන මතය ඉබේම තහවුරු වන්නේය.

ඩඩ්ලි සේනානායක මහතා අගමැතිව සිටියදී සුරා,සූදු තහනම් නොකළ බව සැබවකි. එහෙත් එදා නුසුදුසු යයි හැඟණු ක්‍රියා මාර්ගයක් අද යහපත් දෙයක් හැටියට ඒ මහතාට ඒත්තු ගොස් තිබීම සතුටට කරුණකි.

ඩඩ්ලි සේනානායක මහතා ගේ යෝජනාවකට පයින් ගැසීම එ. ජා. පක්ෂයට තරම් නොවේ.

රජයේ දොස්තරවරුන්ගේ සංගමය වැඩ නැවැත්වීමකට අදහස් කර තිබෙන බවත්, ඒ පිළිබඳව අදහස් ලබා ගැනීම සඳහා වැදගත් නගරවල ශාඛා සමිති පිහිටුවීමට තීරණය කර ඇති බවත් දැන් හෙළි වී ඇත්තේය.

පුද්ගලික වෙදකම් කිරීමට ඉඩ නොදීම, අඩු වැටුප් හා රෝග නිවාරණ වෙද්‍ය නිලධාරීන් සෞඛ්‍ය නිලධාරීන්ට යටත් කර තැබීමත් ක්‍රියාවේ යෙදීමට අදහස් කරන වැඩ නැවැත්වීමේ මූලික හේතුය.

මෙය එතරම් පුදුමයකට හේතුවක් නොවේ. සිංහල වෛද්‍යවරයා හා ඉංග්‍රීසි වෛද්‍යවරයා අතර පවත්නා පරතරය ගැන මොහොතකට මෙනෙහි කළ විට ඉංග්‍රීසි වෛද්‍යවරයා මීට වඩා මහජන විරෝධී ව්‍යාපාරයක යෙදීමට අදහස් කළත් එය ගණන් ගත යුත්තක් හැටියට සැලකිය නොහැක.

බටහිර දිග වෛද්‍යවරයා වෛද්‍ය වෘත්තියෙහි යෙදෙන්නේ හුදෙක් මිනිස් සංහතියට යහපතක් කිරීමටය. එහෙත් බටහිර දිග දියුණු රට වලට ගොස් වෙද හෙද කම ඉගනගන ලංකාවට පැමිණ වෘතියෙහි යෙදෙන වෛද්‍යවරයාගේ පරමාර්තය රෝගීන්ට සේවය කිරීම නොව මුදල් ගැරීමය.

ධනපති පංතියට පමණක් සී මාවුණු එවක පැවති අධ්‍යාපන ක්‍රමය මෙයට හේතු විය. එදා ඉංග්‍රීසියෙන් උසස් අධ්‍යාපනය ලැබූවන් අතරෙන් පිරිසක් සිවිල් නිලධාරීන් වූහ. තවත් පිරිසක් නීතඥයන් වූහ. අනෙක් පිරිස වෛද්‍යවරුන් වූහ. නිතිඥයන් දුප්පතා සූරාගෙන කමින් ධනය නිපදවනු දුටු මෙරට ඉංග්‍රීසි වෛද්‍යවරුන්ට ද මුදල් උපයා මහේශාක්‍ය ගතියක් ලබා ගැනීමට අවශ්‍ය විය. මහජන සේවය ඔවුන්ට තිත්ත විය.

දොස්තර බංගලාවට ගොස් තමා සමග කතා කළ පමණින් අහිංසක දුප්පත් රෝගියා ගෙන් ගිනි දෙක තුණක් අයකර ගැනීමට ඇබ්බැහි වි සිටින මේ ඉංග්‍රීසි වෛද්‍යවරයාට එක් කරුණක් අමතක වී ඇත්තේය. තමා ද මනුෂ්‍යයෙක්ය යන හැඟීම අමතක චේතනා වීම එකි කරුණය.

මෙබඳු දරුණු චේතනා සහිත රජයේ ඉංග්‍රීසි වෛද්‍යවරයා ආත්මාර්ථය තකා මහජන දුක් කම්කටොලු ගැන නොසිතා වැඩ නැවැත්වීමක යෙදීම නිසා එකම රෝගියකුවත් මිය ගිය හොත් රජකමටත් වඩා වටනා සේවයක් ලෙස සලකන වෙදකමට ඉංග්‍රීසි වෛද්‍යවරයාගෙන් ලැබෙන්නේ දරුණු පා පහරකි.

චන්ද්‍රගුප්ත විසිනි